หลุยส์ยังมีความมืดมนในชีวิตของเธอ ฉากเปิดแสดงรายละเอียดการเกิด ชีวิตโดยย่อ และความตายของเด็ก ตลอดเวลาที่ผ่านมา อดัมส์ทำให้หลุยส์เต็มไปด้วยอารมณ์อันเงียบสงบและมีประสิทธิภาพ ซึ่งจำเป็นต่อความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่องนี้ นี่เป็นภาพยนตร์ที่ปลอดเชื้อในบางครั้ง แต่อดัมส์พร้อมเสมอที่จะจัดการกับมัน วิสัยทัศน์ของ Villeneuve ไม่ได้เน้น CGI มากนัก ทำให้ Adams ทำงานในลักษณะที่สัมพันธ์กัน มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในจิตใจและหัวใจของตัวละครตัวนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากสุดท้ายที่บิดเบี้ยว ซึ่งอดัมส์อาจ “ยิ่งใหญ่” แต่จริงๆ แล้วมันเป็นการแสดงภาพยนตร์ไซไฟที่ละเอียดอ่อนและลึกซึ้งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา . และเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสำเร็จของ “การมาถึง” ที่ใบหน้าของเธอ—ไม่ใช่การออกแบบเรือ/สิ่งมีชีวิตต่างดาวที่น่าประทับใจ—ที่ผู้คนจะจดจำ nungsub เมื่อเร็วๆ นี้ Villeneuve เข้าใจถึงความสำคัญของการล้อมรอบตัวเองกับคนที่มีความสามารถ ในกรณีนี้ MVP ที่ปฏิเสธไม่ได้ของภาพยนตร์เรื่องนี้สองคนคือ ผู้กำกับภาพแบรดฟอร์ด ยังอัจฉริยะที่ยิง “ เซลมา ” และ “ ปีที่มีความรุนแรงที่สุด ” และนักแต่งเพลงโจฮันน์ โจฮันส์สัน. องค์ประกอบของภาพหลังนี้มีความสำคัญต่อทุกๆ จังหวะทางอารมณ์ของภาพยนตร์ กำหนดบรรยากาศของความตึงเครียดในครึ่งแรกของภาพยนตร์และกระแสน้ำที่ไหลวนของฉากสุดท้าย แนวทางของ Young นั้นสัมผัสได้อย่างสวยงาม โดยใช้โลกแห่งธรรมชาติเพื่อทำให้เรื่องราวที่ไม่เป็นธรรมชาตินี้เป็นเรื่องจริง เราอาจไม่สามารถสัมพันธ์กับการเล่าเรื่องของหลุยส์ได้อย่างเต็มที่ แต่เราสามารถชื่นชมภาพเด็กที่กำลังวิ่งอยู่ในทุ่งได้ ภาพของ Young นั้นลื่นไหล ไม่เหมือนกับการถ่ายภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ที่ขาด ๆ หาย ๆ ที่เราเคยเห็นในไซไฟ ที่สำคัญที่สุด…
